Routebeschrijving
qq
We rijden La Bethaz door en rijden nog een stukje verder over de onverharde weg tot aan de brug. Daar parkeren we de auto.
We steken de brug over en volgen het pad dat uiteindelijk onderlangs de rotswand loopt.
Dit is ook een mooie plek voor rotsklimmen, de routes zijn goed afgezekerd.
Na ongeveer een 1/2 uur bereiken we het verlaten almdorpje Miollet (1895m). Kort daarna steken we de Torrente Miollet over.
We duiken even het bos in en via een aantal zigzaggen winnen we snel hoogte en lopen achter de Becca dell-Aouille langs. Hier wordt het landschap weer weidser en heb je mooi zicht op het Valgrisenche en de omliggende bergen.
Een stukje verder dalen we nog even wat af om vervolgens aan de laatste stijging te beginnen. We komen dan al snel bij Lago di Morion (2909m) aan.
Vanaf daar loop je in ongeveer een kwartier naar de restanten van de hut.
In 1990 is er een gasexplosie in de hut geweest. Hierbij is de hut totaal verwoest. Het lijkt er niet op dat hij opnieuw wordt opgebouwd.
In de buurt van de hut zijn wel goede mogelijkheiden om te bivakkeren. Dit kan interessant zijn als je de volgende dag de
Testa del Rutor wilt beklimmen.
Bij de hut heb je een mooi zicht op de Gran Paradiso, de toppen van Valgrisenche en Val di Rhemes en het stuwmeer Lago di Beauregard.
Toen wij er in onze bivakzak sliepen hadden we ook een prachtige zonsondergang over het Monte Rosa massief en was de Matterhorn duidelijk te zien.
Vanaf de hut zijn wij niet via dezelfde weg afgedaald, maar achter de hut langs gelopen en zo afgedaald naar Arp. Vieille (2200m).
Het eerste stuk daalt via zigzag behoorlijk snel. Daarna komt er een wat vlakker stuk tot aan Ricovero Cap Crova (2405m).
Over alpenweides dalen we verder af naar Arp. Vieille (2200m). Dit boerendorp wordt nog steeds actief gebruikt.
Vanaf hier lopen we verder over een onverharde weg totdat we in Bonne aankomen.
Het is nu nog een aardig eindje lopen over de asfaltweg naar Bethaz. Wij hebben gelift en over het algemeen heb je in dit dal snel een lift te pakken.
NB. In 2003 zijn ze begonnen met de herbouw van de Rif. Scavarda. Dit is volledig door vrijwilligers gebeurd. In de zomer van 2006 is de hut voor het eerst in gebruik genomen. Toen wij in oktober in Aosta waren hebben we hem weer gelopen om de nieuwe hut te bekijken. Eerlijk gezegd vonden we de oude hut sfeervoller. De hut zelf was in oktober uiteraard gesloten dus we hebben alleen het winterruim gezien.
De hut heeft tegenwoordig een andere naam nl. Rifugio degli Angeli.
Op de dag dat wij hier liepen was het regenachtig en mistig. Boven de 2300m sneeuwde het een beetje wat mooie plaatjes opleverde.
Net boven Miolet is normaal gesproken een brug waarmee je de rivier oversteekt, nu lagen er echter alleen nog wat restanten van de oude brug. Gelukkig was de normaal wild stromende rivier redelijk rustig en konden we via wat grote stenen aan de overkant komen.
